Prolog.

Lipiec 2011 rok.

Dziś wyprowadzam się do Wiednia z rodzicami i bratem Robertem. W Insbrucku zostawiam swoją przeszłość. Ukochanego chłopaka i przyjaciół. Dwa tygodnie temu dowiedziałam się, że jestem w ciąży. Postanowiliśmy z rodzicami, że się przeprowadzimy. Stefan, mój już były chłopak nie wie, że spodziewam się jego dziecka. Postanowiłam mu nie mówić o ciąży. Rodzice jak i moi bracia nie byli z tego zadowoleni, ale uszanowali moją decyzje. Nie chciałam niszczyć przyszłości i kariery sportowej mojemu ukochanemu, którego tak bardzo kocham.

Styczeń 2015 rok.

Dziś jestem matką prawie 3-letniej dziewczynki, którą kocham nad życie. Trzy miesiące temu dowiedziałam się, że mała ma białaczkę, a jedyną nadzieją jest przeszczep szpiku kostnego. Żadna osoba z mojej rodziny, ani ja nie możemy być dawcami szpiku. Jedyną opcją jest może jej ojciec, ale nie chce mu o tym powiedzieć, ani że ma córkę.

Teraz jadę z moją Emily do Insbrucku, odwiedzić mojego brata Toma i na Turniej Czterech Skoczni. Jutro spełni się marzenie mojej małej córeczki. Mała marzy też by skakać jak jej tata. Emi z charakteru przypomina moją pierwszą i jedyną miłość, czyli jej ojca. Z wyglądu za to jest podobna do mnie.

Tak o to zaczęła się moja historia.

__________________________

Jest i prolog. Rozdział pojawi się jak go napiszę. Może jeszcze w tym tygodniu, ale nie obiecuję.

Pozdrawiam. :*